روایت شده که هنگام نزول قرآن، پیامبرصلی الله علیه وآله با عجله آن را میخواند، تا خوب حفظ کند. وحی آمد و او را از این کار نهی کرد:
»لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ إِنَّ عَلَیْنا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا بَیانَهُ«؛ (1).
»زبانت را به خاطر عجله برای خواندن قرآن حرکت مده، چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست، پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروی کن، سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست.«
پس جمع و حفظ و توضیح بر عهده خداست.
در آیه دیگری تضمین کرده است که آن حضرت، قرآن را فراموش نکند و فرموده است:
»سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسی إِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَما یَخْفی«؛ (2).
»ما به زودی قرآن را بر تو میخوانیم و هرگز فراموش نخواهی کرد، مگر آن چه را خدا بخواهد که او آشکار و نهان را میداند.«
اینها برخی از آیاتی است که میتوان برای مصونیت قرآن از تحریف به آنها استدلال کرد. استثنایی در ذیل آیه اخیر است (مگر آن چه خدا بخواهد) مثل استثنایی است که در آخر این آیه است:
»وَأَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خالِدِینَ فِیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَاْلأَرْضُ إِلاَّ ما شاءَ رَبُّکَ عَطاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ«؛ (3).
»رستگاران در بهشت جاویدانند، تا وقتی آسمانها و زمین باقی است، مگر آن چه پروردگارت بخواهد، بخششی است قطع نشدنی.«
روشن است که سعادتمندان همواره در بهشت جاویدند و ذیل آیه «عَطاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ» گواه آن است، یعنی پیوسته. در عین حال چنان نیست که مسأله از دست خدا خارج شود، او هر لحظه قادر است که خلود در بهشت را نقض کند.
1) قیامت: 19 – 16.
2) اعلی: 7 – 6.
3) هود: 108.
