بسیاری از علمای قدیم و جدید اهل سنت به فقیهتر و دینشناستر بودن امامان اهل بیتعلیهم السلام اعتراف کردهاند. در این جا چند نمونه اندک از آن بسیار یاد میشود:
ابنعساکر در تاریخ خود در شرح حال امام سجادعلیه السلام از ابیحازم نقل میکند که گفته است: هیچ هاشمی را برتر از علی بن الحسین ندیدم و هیچ کس را افقه از او ندیدهام. (1).
شافعی گفته است: علی بن الحسین، فقیهترین فرد اهل بیت است. (2).
عبداللَّه بن عطا گفته است: هرگز دانشمندان را نزد هیچ کس همچون ابوجعفر باقرعلیه السلام کمدانش ندیدهام. حکم بن عتیبه را با همه جلالتی که داشت، همچون شاگردی دیدم. (3).
ابوحنیفه گفته است: من کسی را فقیهتر از جعفر بن محمدصادقعلیه السلام ندیدهام. (4).
امام شافعی در سفرنامه خویش مینویسد: وی از مالک شنید که، به مردی که از او سئوالاتی میکرد و وی جواب میداد، گفت:
– آیا «موطأ» را خوانده یا شنیدهای؟ گفت: نه.
گفت: آیا «مسائل ابن جُریح» را نگریستهای؟ گفت: نه.
گفت: آیا جعفر بن محمد صادق را دیدهای؟ گفت: نه.
گفت: پس این علم را از کجا آوردهای؟ (5).
نتیجه آن که: پیامبر خداصلی الله علیه وآله در حالی از دنیا رفت که دو یادگار نفیس (کتاب و عترت) به یادگار گذاشت، تا امت در حل مشکلات خود به آنها رجوع کنند و مقصود از اهل بیت را هم معین کرد و در موارد متعددی آنان را به امت شناساند.
1) سیر اعلام النبلاء: ج 4، ص 394.
2) شرح نهج البلاغه، ابن ابیالحدید: ج 15، ص 274.
3) حلیةالأولیاء: ج 3، ص 186.
4) تهذیب الکلمات: ج 5، ص 79.
5) رحله امام شافعی: ص 25.
