هر چیزی برای تداوم و جاودانه ماندن به دو اصل نیازمند است.1 اصل علل پیدایش 2 و اصل علل پایداری و حفاظت.
احی اختراعی را به ثبت برساند و برود، و دیگر کسی آن اختراع را مطرح نکند به تولید انبوه نرساند، آن را حفظ نکند، چون اصل تداوم و پایداری با اصل پیدایش و اختراع هماهنگ نشد آن اختراع فراموش می شود، از یاد می رود، نابود می شود. در حفظ و نگهداری یک ساختمان یک کتاب، یک طرح اقتصادی، نیز این واقعیت جاری است.
در مسائل فکری و عقیدتی نیز به دو اصل نیازمندیم: 1 اصل پیدایش «علت محدثه» و پدید آورنده. 2 و اصل پایداری و حفاظت «علت مبقیه» و نگهدارنده
مکتب را معرفی کند، و ملت و دولت را با انواع زحمت ها و تلاش ها پدید آورد، و پس از دورانی از دنیا برود و علت پایداری و حفاظتی نباشد که راه و رسم او را تداوم دهد، و مکتب او را از انواع تحریف و دگرگونی برهاند. ره آورد رسالت تاراج می شود و پس از اندک زمانی اثری از آن باقی نخواهد ماند. پس رسالت بدون ولایت و امامت نا تمام است.
