اصل توحید افعالی این حقیقت را تاکید میکند که خارق عادات عظیم و معجزاتی که از پیامبران الهی صادر میشده همه به «اذن الله» بوده است، چنانکه قرآن مجید درباره حضرت مسیح (ع) میگوید: و تبرئ الاکمه و الابرص باذنی و اذ تخرج الموتی باذنی، کور مادر زاد و مبتلا به بیماری (غیر قابل علاج) پیسی را به اذن من شفا میدادی!و مردگان را به فرمان من زنده میکردی!» (1).
و درباره یکی از وزرای سلیمان میفرماید: قال الذی عنده علم من الکتاب انا آتیک به قبل ان یرتد الیک طرفک فلما رآه مستقرا عنده قال هذا من فضل ربی، کسی که دانشی از کتاب آسمانی نزد او بود گفت: پیش از آن که چشم بر هم زنی، من آن را (تخت ملکه سبا را) نزد تو خواهم آورد و هنگامی که (سلیمان) آن را نزد خود ثابت و مستقر دید، گفت: این از فضل (و اراده) پروردگار من است«. (2).
بنابر این نسبت دادن شفای بیماران غیر قابل علاج و زنده کردن مردگان به حضرت مسیح (ع(، به اذن و فرمان خدا، که صریحا در قرآن آمده، عین توحید است.
1) سوره مائده، آیه 110.
2) سوره نمل، آیه 40.
