توسل به پیامبر و اولیا با همه اقسامش

به اتفاق همه مسلمانان، توسّل به دعای پیامبرصلی الله علیه وآله در حال حیاتش جایز است، بلکه توسّل به دعای مؤمن نیز چنین است. خداوند می‏فرماید:

»وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً» (1).

»اگر آنان وقتی به خویش ستم کردند، نزد تو می‏آمدند و از خدا آمرزش می‏خواستند و پیامبر هم برای آنان آمرزش می‏طلبید، خدا را توبه‏پذیر مهربان می‏یافتند.«

می‏بینی که خدا ستمگران را فرامی‏خواند که به مجلس پیامبر آیند تا او برایشان آمرزش بطلبد.

در آیه دیگری از منافقین نکوهش می‏کند که وقتی از آنان خواسته می‏شود به مجلس پیامبرصلی الله علیه وآله آیند و از او آمرزش بطلبند، اعتراض کنان روی برمی‏گرداندند:

»وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَکْبِرُونَ» (2).

تاریخ اسلام پر از نمونه‏های فراوانی از توسّل است که مواردی یاد می‏شود:

1) نساء: 64.

2) منافقون: 5.