(متوفّای سال 1294 هجری) از دانشمندان بزرگ و عرفای نامی اهل سنّت و صاحب کتاب پر ارزش «ینابیع المودّة» که مشتمل بر فضایل و مناقب اهل بیت عصمت و طهارت است، در چندین باب راجع به مهدی موعود اسلام (علیه السلام(، به عنوان امام دوازدهم و پسر امام حسن عسکری (علیه السلام) سخن گفته است، در پایان باب 79 در رابطه با ولادت حضرت مهدی (علیه السلام) چنین می نویسد:
»آنچه میان دانشمندان موثّق و مورد اعتماد، محقّق و مسلّم است این است که ولادت حضرت قائم (علیه السلام) در شب پانزدهم ماه شعبان سال 255هجری در شهر سامرّا اتّفاق افتاده است«. (1).
و در پایان باب 86 نیز در همین رابطه می نویسد:
»شیخ مشایخ عظام، حضرت شیخ الاسلام احمد جامی و عطّار نیشابوری و شمس الدین تبریزی و جلال الدین رومی و سیّد نعمة اللّه ولیّ و سیّد نسیمی و غیر از اینها ـ (که همگی سنّی بوده اند) ـ در اشعار خود که به مناسبت مدایح اهل بیت سروده اند، همگی آنها این اشعار را به حضرت مهدی (علیه السلام) ختم کرده اند و همین خود دلیل بر این است که «مهدی» متولّد شده، و هرکس آثار این عرفا را بررسی کند به وضوح خواهد دید که
موضوع، بسیار روشن است«. (2).
1) ینابیع المودّة، ج 3، ص 306.
2) ینابیع المودة، ج 3، ص 139، و در چاپ دیگر، ص 472.
