عارف نامی قرن هفتم هجری و مقتول در سال 627 هجری قمری، که جلال الدین مولوی بلخی سراینده کتاب مشهور «مثنوی» با همه مقامی که در عرفان دارد درباره وی می گوید:
هفت شهر عشق را عطّار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم
وی در کتاب «مظهر الصفات» می گوید:
مصطفی ختم رُسُل شد در جهان
مرتضی ختم ولایت در عیان
جمله فرزندان حیدر اولیا
جمله یک نورند حقّ کرد این ندا
و بعد از آن که بقیه ائمّه (علیهم السلام) را نام می برد، وقتی که به امام زمان حضرت بقیة اللّه (علیه السلام)
می رسد، می گوید:
صد هزاران اولیا روی زمین
از خدا خواهند مهدی را یقین
یا الهی مهدیم از غیب آر
تا جهان عدل گردد آشکار
مهدی هادی است تاج اتقیا
بهترین خلق بُرج اولیا
ای ولای تو معیّن آمده
بر دل و جانها همه روشن شده
ای تو ختم اولیای این زمان
و زهمه معنی نهانی جان جان
ای تو هم پیدا و پنهان آمده
بنده عطّارت ثنا خوان آمده (1).
1) ینابیع المودّه، ج 3، ص 350 ـ 351.
