و نیز به همین دلیل معتقدیم حوادث دردناکی که در این جهان صورت میگیرد (از قبیل زلزلهها و آفات و بلاها، گاه جنبه مجازات الهی دارد آن گونه که درباره قوم لوط آمده است: «فلما جاء امرنا جعلنا عالیها سافلها و امطرنا علیهم حجارة من سجیل منضود، هنگامی که فرمان ما (دائر بر عذاب) فرا رسید، شهرهای آنها را زیر و رو کردیم و بارانی از سنگهای متراکم بر آنان فرو فرستادیم«. (1).
درباره مردم ناسپاس و طغیانگر «سبا» میفرماید: «فاعرضوا فارسلنا علیهم سیل العرم، آنها (از اطاعتخدا) روی گرداندند و ما سیل ویرانگر را بر آنها فرستادیم«.
بخش دیگری از این حوادث، برای بیدار کردن انسانهاست تا به راه حق باز گردند: «ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس لیذیقهم بعض الذی عملوا لعلهم یرجعون، فساد و تباهی در خشکی و دریاها به خاطر کارهایی که مردم انجام دادهاند آشکار گشت، خدا میخواهد نتیجه پارهای از اعمال آنها را به آنها بچشاند شاید باز گردند!» (2) پس این بخش از حوادث دردناک در واقع لطف الهی است.
بخش دیگر، مصائبی است که انسان با دست خویش برای خود فراهم میسازد و به تعبیر دیگر نتیجه ندانم کاریهای خود اوست: «ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم، خداوند آنچه را مردم دارند تغییر نمیدهد مگر این که آنها خودشان را تغییر دهند«. (3).
»ما اصابک من حسنة فمن الله و ما اصابک من سیئة فمن نفسک، آنچه از نیکیها و پیروزیها به تو میرسد از ناحیه خداست (و به کمک اوست) و آنچه از بدیها و مشکلات دامنگیر تو میشود، از سوی خود توست!» (4).
1) سوره هود، آیه 82.
2) سوره روم، آیه 41.
3) سوره رعد، آیه 11.
4) سوره نساء، آیه 79.
