(متوفّای سال حدود 1250 هجری) که نصرانی بوده و اسلام اختیار نموده و مسلمان سنّی شده و از اهل بحرین و در بصره می زیسته است، در کتاب «براهین ساباطیه» پس از آن که عبارتی را از کتاب اشعیای نبی به زبان عبری نقل کرده و آن را به عربی ترجمه نموده است، در ردّ گفتار علمای یهود و نصاری در تأویل آن عبارت چنین می نویسد:
»این عبارت نصّ صریح در وجود حضرت مهدی ـ رضی اللّه عنه ـ است؛ زیرا مسلمانان اتّفاق دارند که مهدی ـ رضی اللّه عنه ـ نگاه به باطن افراد می کند و حکم را صادر می نماید و به مجرّد اظهار شاهد و ظاهر امر، حکم صادر نمی کند.
سپس می گوید: مسلمانان درباره وجود حضرت مهدی (علیه السلام) اختلاف نظر دارند. اصحاب ما ـ اهل سنّت و جماعت ـ عقیده دارند که او مردی از فرزندان فاطمه (علیها السلام) است. نام او محمّد و نام پدرش عبداللّه است (1) و نام مادرش آمنه (2) می باشد.
و امامیّه می گویند: وی محمّد بن الحسن العسکری (علیه السلام) است که در سال 255 هجری از کنیزی به نام «نرجس» در سامرّا در زمان خلافت معتمد عبّاسی متولّد شده است؛ سپس غایب گردید، بعد آشکار شد و دوباره غایب گردید، و این غیبت، غیبت کبری است و تا روزی که خدا بخواهد ظهور می کند.
از آنجا که نظر شیعه امامیّه به نصّ صریح پیامبر نزدیکتر است و منظور من نیز دفاع از ملّت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) بدون تعصّب می باشد، لذا آن را برای شما خوانندگان نقل نمودم، تا بدانید که آنچه شیعه امامیّه راجع به حضرت مهدی (علیه السلام) می گویند، با گفتار پیامبر مطابقت دارد«. (3).
1) این که نام پدر بزرگوار امام زمان (علیه السلام) عبداللّه است در حدیث صحیح و معتبر نیامده است، و نگارنده در این باره توضیحی دارد که در پایان بیانیه معروف علمای حجاز آمده است. جهت اطلاع به آنجا مراجعه فرمایید.
2) طبق روایات شیعه، همان گونه که در متن نیز آمده نام مادر آن حضرت «نرجس خاتون» است.
3) به کشف الاستار، ص 52، و در چاپ دیگر به ص 84 ـ 85 مراجعه فرمایید.
