فقهای شیعه معتقدند در هر نمازی قنوت و دعا در آن به آنچه نمازگزار بخواهد، مستحب است. شافعی نیز در کتاب اختلاف همین را گفته است: شخص میتواند در هر نماز هنگام نیاز مسلمین به دعا، قنوت بگیرد. (1).
شیخ طوسی گفته است: قنوت در هر دو رکعت از همه نمازها، چه واجب چه مستحب، پس از قرائت و قبل از رکوع مستحب است. اگر نماز واجب چهار رکعتی باشد، یک قنوت در رکعت دوم میخواند و اگر نماز جمعه است، دو قنوت بر امام است، در رکعت اول پیش از رکوع و در رکعت دوم پس از رکوع و قنوت در نماز وتر هم در طول سال مستحب است.
شافعی گوید: قنوت تنها در نماز صبح پس از رکوع مستحب است و اگر فراموش کند دو سجده سهو بر اوست و این مثل تشهد اول مستحب است و در نمازهای دیگر گفته است اگر حادثه و بلایی نازل شده باشد به یک قول جایز است وگرنه به دو قول. در «أمّ» گفته است میتواند و در «الإملاء» گفته: اگر خواست قنوت بگیرد و اگر خواست نگیرد.
طحاوی گوید: قنوت در نمازهای دیگر را جز شافعی کسی نگفته است. شافعی گفته است این مذهب را چهار پیشوای صحابه، ابوبکر، عمر، عثمان و علیعلیه السلام و نیز انس بن مالک معتقدند و حسن بصری و مالک و اوزاعی و ابن ابیلیلی هم همین را گفته اند، قنوت در نماز وتر در نیمه دوم ماه رمضان نیز چنین است و نه در غیر آن. (2).
أئمه اهل بیتعلیهم السلام که یکی از ثقلیناند، به استحباب آن در هر نمازی فتوا دادهاند. صدوق با سند خود از امام باقرعلیه السلام نقل کرده که فرمود: قنوت در همه نمازهاست. (3).
1) انتصار: ص152؛ کتاب الأمّ: ج1، ص130 و 238؛ بدایة المجتهد: ج1، ص134.
2) الخلاف: ج1، ص380،379.
3) وسائل الشیعه: ج4، باب 1 از ابواب قنوت، حدیث 1 و نیز روایات دیگر این باب.
