همه انسانها در روز واحدی بعد از مرگ زنده میشوند و به حساب اعمال آنها رسیدگی خواهد شد، نیکان و صالحان در بهشت جاویدان جای میگیرند و بدان و گنهکاران به دوزخ فرستاده میشوند.
»الله لا اله الا هو لیجمعنکم الی یوم القیمة لا ریب فیه، معبودی جز خداوند یکتا نیست، به یقین همه شما را در روز رستاخیز که شکی در آن نیست گرد آوری میکند«. (1).
»فاما من طغی، و آثر الحیوة الدنیا، فان الجحیم هی الماوی، و اما من خاف مقام ربه و نهی النفس عن الهوی، فان الجنة هی الماوی، اما آن کس که طغیان کرده و زندگی دنیا را مقدم داشته است به یقین دوزخ جایگاه اوست و آن کس که از مقام (عدالت) پروردگارش بترسد و نفس را از هوی و هوس باز دارد به یقین بهشت جایگاه اوست«. (2).
ما معتقدیم: این جهان در واقع پلی است که انسانها باید از آن بگذرند و به سرای جاویدان برسند، یا به تعبیر دیگر دانشگاه، یا بازار تجارت، یا مزرعهای است برای سرای دیگر.
علی (ع) درباره دنیا میگوید: «ان الدنیا دار صدق لمن صدقها… و دار غنی لمن تزود منها، و دار موعظة لمن اتعظ بها، مسجد احباء الله و مصلی ملائکة الله و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله، دنیا جایگاه صدق و راستی است برای آن کس که با صداقت با آن برخورد کند… و سرای بی نیازی است برای آن کس که از آن توشه بر گیرد، و جایگاه آگاهی و بیداری استبرای آن کس که از آن پند گیرد، مسجد دوستان خداست، و نمازگاه فرشتگان پروردگار و محل نزول وحی الهی، و تجارتخانه دوستان حق!» (3).
1) سوره نساء، آیه 87.
2) سوره نازعات، آیات 37- 41.
3) نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 131.
