مهدی از ذوی القربی است

در کتاب «ینابیع المودّه«، از بخاری و مسلم روایت کرده که ابن عبّاس درباره تفسیر این آیه: «قُلْ لا أَسْألُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُرْبی» (1) از سعید بن جبیر پرسش نمود؟

سعید بن جبیر گفت: منظور از «ذوی القربی» آل محمّد (علیهم السلام) است«. (2).

همچنین در همان کتاب، از احمد حنبل ـ در کتاب مسندش ـ از سعید بن جبیر، از ابن عبّاس روایت کرده است که گفت:

»موقعی که آیه «ذوی القربی» نازل شد، گفتند: یارسول اللّه! آنان که خداوند ما را به دوست داشتن ایشان مأمور کرده کیانند؟

فرمود: علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام(«. (3).

ابن حجر هیثمی مکّی نیز در کتاب «الصواعق المحرقه» و برخی دیگر از مفسّران و

محدّثان در حدیثی آورده اند که:

هنگامی که حضرت سجاد را به اسارت شام آوردند و بر دروازه دمشق نگه داشتند، مردی از اهل شام گفت: شکر خدای را که شما را کشت و ریشه کن ساخت. حضرتش خطاب به او فرمود: «آیا قرآن خوانده ای؟

گفت: آری.

فرمود: این آیه را نخوانده ای که می فرماید: «قُلْ لا أَسْألَکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاّ المَوَدّةَ فِی القُرْبی«؟

مرد شامی گفت: آیا شما همانها هستید؟

فرمود: آری. (4).

از آنجا که حضرت مهدی (علیه السلام) از فرزندان پیامبر و امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا (علیهم السلام) می باشد، داخل در خویشان نزدیک پیامبر است و این آیه، آن حضرت را شامل می شود.

1) سوره شوری آیه 23 (بگو ای پیامبر! من در برابر رسالتم هیچ مزدی از شما نمی خواهم، جز این که خویشاوندانم را دوست بدارید(.

2) ینابیع الموده ج 1 ص 315 باب 32 ح 2.

3) همان ح 1 و در چاپ دیگر ص 123 ط 7.

4) الصواعق المحرقه، ص 170 تفسیر در المنثور ج 6 ص 7 و تفسیر طبری جزء 25 ص 25.