در کتاب «عقد الدرر«، از حذیفة بن یمان روایت کرده است که گفت: «روزی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) برای ما خطبه خواند و آنچه تا روز قیامت اتّفاق خواهد افتاد برای ما بیان نمود، بعد از آن فرمود:
»اگر از عمر دنیا بیشتر از یک روز باقی نماند، خداوند آن روز را طولانی می کند تا مردی از فرزندان مرا برانگیزاند که نام او نام من است.
سلمان (رضی الله عنه) برخاست و گفت: یارسول اللّه! از کدام فرزند تو به دنیا خواهد آمد؟
فرمود: از این فرزندم، و دست خود را به حسین (علیه السلام) زد«. (1).
ابوالقاسم اسماعیل بن عبّاد با سند متّصل به حضرت علی (علیه السلام) روایت کرده است که علی (علیه السلام) از مهدی (علیه السلام) سخن به میان آورد و فرمود:
»مهدی (علیه السلام) از فرزندان حسین (علیه السلام) است«
سپس اوصاف او را برشمرد و فرمود:
»او مردی است که پیشانی اش باز و درخشان، بینی اش کشیده و باریک… و دارای اندامی متناسب است و میان دندانهایش فاصله دارد…» (2).
ابن ابی الحدید پس از نقل این حدیث، می نویسد: این حدیث را عبداللّه بن قتیبه در کتاب «غریب الحدیث» آورده است.
1) عقد الددر، ص 46، باب 1، ذخائر العقبی، ص 136، فرائد السمطین، ج 2، ص 325، و غایة المرام، ص 699.
2) شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 1، ص 281.
