مهدی از فرزندان حضرت فاطمه است

در «سنن» ابو داوود از قول اُمّ سلمه آمده است که گفت: شنیدم که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرمود:

»المهدیّ من عترتی، من ولد فاطمة (علیها السلام(» (1).

»مهدی از عترت من و از فرزندان فاطمه (علیها السلام) است«.

در کتاب «ینابیع المودّه» از قول ابو ایّوب انصاری آمده است:

هنگامی که پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) بیمار شد، فاطمه (علیها السلام) به دیدار او آمد و چون رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) را بدان حال دید، گریه کرد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) خطاب به وی فرمود:

»… سوگند به خدایی که جانم در قبضه قدرت اوست که مهدی این اُمّت از ماست و او از نسل تو می باشد«. (2).

در «کنز العمّال» آمده است که حضرت علی (علیه السلام) فرمود:

»المهدیّ رجل منّا، من ولد فاطمة«. (3).

»مهدی، مردی از ما و از فرزندان فاطمه (علیها السلام) است«.

ابن ابی الحدید معتزلی در «شرح نهج البلاغه«، ذیل خطبه 16 می نویسد:

»اکثر محدّثان عقیده دارند که مهدی موعود (علیه السلام) از نسل فاطمه (علیها السلام) است«. (4).

و در ذیل خطبه 92 می نویسد:

»… امامیّه عقیده دارند که او ـ یعنی حضرت مهدی (علیه السلام) ـ امام دوازدهم آنها است و فرزند کنیزی به نام «نرجس» است. ولی ما معتزله عقیده داریم که او از فرزندان فاطمه (علیها السلام) است که در آینده تاریخ (آخرالزمان) از کنیزی متولد خواهد شد و اکنون موجود نیست«. (5).

علاوه بر این، احادیث منقوله در کتب اهل سنّت، عقیده شیعه را تأیید و تثبیت می نماید؛ زیرا در این احادیث آمده است که حضرت مهدی (علیه السلام(، دوازدهمین امام و نهمین فرزند امام حسین (علیه السلام) و چهارمین فرزند امام رضا (علیه السلام) و فرزند بلافصل امام حسن عسکری (علیه السلام) است.

در بسیاری از منابع تاریخی اهل سنّت نیز آمده است که حضرت مهدی (علیه السلام(، فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) است و در سال 255 هجری در نیمه شعبان، در شهر «سامرّا» از مادری به نام «نرجس» به دنیا آمده است. (6).

بنابراین، جای هیچ تردید نیست که مهدی (علیه السلام) متولّد گردیده و هم اکنون موجود و زنده و از نظرها غایب است تا روزی که به اذن خدا ظاهر شود و جهان را از عدل و داد پرنماید.

1) سنن ابو داوود، ج 4، ص 87 و بسیاری دیگر از منابع معتبر حدیث.

2) ینابیع المودّه، ج 3، باب 73، ص 269، و در چاپ دیگر، ص 463.

3) کنز العمّال، ج 7، ص 261.

4) شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 1، ص 281، ذیل خطبه 16.

5) همان، ج 7، ص 59، ذیل خطبه 92.

6) جهت اطلاع بیشتر، به کتاب های: المهدی الموعود المنتظر، ج 1، ص 182، باب 16؛ الامام المهدی (علیه السلام(، ص 279؛ دانشمندان عامّه و مهدی موعود و بخش پنجم همین کتاب مراجعه فرمایید.