بر اساس روایات فراوان، تنها کسی که از امامان معصوم (علیهم السلام) برای تأسیس خلافت اسلامی و حکومت واحد جهانی قیام می کند و شمشیر می کشد و مخالفان ستیزه جو را سرکوب می نماید و در مبارزه حق علیه باطل پیروز می شود، حضرت مهدی (علیه السلام) است که او با آن هیبت و شکوه الهی و شمشیر برنده ای که در دست دارد از طرف هر کس از ستمگران و سرکشان و طاغوتیان اطاعت می شود، و هیچ کس هر اندازه که قدرتمند و سرکش و یاغی باشد جرأت مخالفت با او را ندارد.
در این زمینه، روایات بسیار زیادی در منابع معتبر شیعه و سنّی از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و سایر پیشوایان معصوم (علیهم السلام) وارد شده که برای اثبات مطلب برخی از آنها را در اینجا می آوریم.
1 ـ در کتاب «فرائد السمطین» در ضمن حدیث مفصّلی از ابی بن کعب روایت کرده است که پیامبر گرامی اسلام در توصیف قیام شکوهمند حضرت مهدی (علیه السلام) فرمود:
»لَهُ سَیْفٌ مُغَمدٌ، فَإِذا حانَ وَقْتَ خُروُجهِ اقْتَلَعَ ذلِکَ السَیْفُ مِنْ غَمدِهِ وَأنْطَقَهُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ، فَناداهُ السَّیْف: اُخرُجْ یا وَلیَّ الله! فَلا یَحِّلُ لَکَ أنْ تَقْعُدَ عَن أعْداءِ اللهِ، فَیَخْرُجُ وَیَقْتُلُ أَعْداءَ اللهِ حَیْثُ ثَقَفَهُمْ، وَیُقِیمُ حُدُودَ اللهِ، وَیَحْکُمُ بِحُکْمِ اللهِ…«. (1).
»او شمشیری دارد که در غلاف است و چون هنگام ظهورش فرا رسد شمشیرش از غلاف بیرون می آید و خدای تعالی آن را به سخن می آورد، و او مهدی (علیه السلام) را صدا می زند: ای ولی خدا! قیام کن که دیگر برای تو روا نیست که از دشمنان خدا دست برداری.
پس او قیام می کند و دشمنان خدا را در هر کجا بیابد می کشد؛ و حدود خدا را بر پا می دارد، و به حکم خداوند حکم می نماید«.
2 ـ در کتاب «کفایة الاثر» از امام صادق (علیه السلام) از پدران بزرگوارش از امیرمؤمنان (علیه السلام) نقل کرده است که روزی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) خطاب به وی فرمود:
»یا عَلِیُّ! إنَّ قائِمَنا إذا خَرَجَ یَجْتَمِعُ إلَیْه ثَلاثُمائة وَ ثَلاثَةَ عَشَر رَجُلا عَدَد رِجالِ بَدْر، فَإذا کانَ وَقْتَ خُرُوجِهِ، یَکُونُ لَهُ سَیْفٌ مَغْمُودٌ ناداهُ السَّیْف: قُمْ یا وَلِیَّ اللهِ! فَاقْتُلْ أَعْداءَ الله«. (2).
»ای علی! هنگامی که قائم ما (علیه السلام) خروج کند 313 نفر به تعداد مردان ـ جنگ ـ بدر، در اطراف او گرد آیند. چون زمان ظهور او فرا رسد شمشیرش که در غلاف است او را صدا می زند: ای ولی خدا! بر خیز و دشمنان خدا را طعمه شمشیر کن«.
3 ـ علاّمه قندوزی حنفی در کتاب «ینابیع المودّة» و گروهی دیگر از محدّثان عالی مقام شیعه از امیر مؤمنان علی (علیه السلام) نقل کرده اند که در ضمن خطبه مفصّلی در رابطه با ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) فرمود:
»یَظْهَرُ صاحِبُ الرّایَةِ الْمحمّدیَةِ، وَ الدَّولَةِ الأحْمَدیَّةِ، الْقائِمُ بِالسَّیفِ وَالحالِ، الصّادِقُ فِی الْمَقال، یُمَهِّدُ الأرْضَ وَیُحیی السُّنَّةَ وَ الْفَرْضَ«. (3).
»صاحب پرچم محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم) و بنیانگذار دولت احمدی ظهور می کند در حالی که شمشیر در دست دارد و جز راستی بر زبان نیارد، زمین را مهد زندگی
سازد، و احکام اسلام (اعمّ از سنت و فرض) را زنده گرداند«.
4 ـ در کتاب «غیبت نعمانی» از بشر بن غالب اسدی نقل کرده است که وی گفت: حضرت حسین بن علی (علیه السلام) به من فرمود:
»ای بشر! چه می ماند از قریش هنگامی که مهدی قائم قیام کند؟ پانصد نفر از آنها را می آورد و دست بسته گردن می زند، سپس پانصد نفر دیگر می آورد و گردن می زند، آنگاه پانصد نفر دیگر می آورد و همه را گردن می زند.
بشر گوید: به حضرتش عرض کردم: خداوند حال شما را به صلاح گرداند! آیا آنها به این مقدار می رسند؟
فرمود: هم پیمان هر طایفه ای از آنها محسوب می شود…» (4).
5 ـ در کتاب «کمال الدین» صدوق از سعید بن جبیر از حضرت زین العابدین (علیه السلام) روایت کرده است که فرمود:
»در قائم ما نشانه هایی از هفت پیامبر وجود دارد:
نشانه ای از پدر ما آدم، نشانه ای از حضرت نوح، نشانه ای از حضرت ابراهیم، نشانه ای از حضرت موسی، نشانه ای از حضرت عیسی، نشانه ای از حضرت ایوّب و نشانه ای از حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم(.
ـ امّا نشانه اش از آدم و نوح طول عمر است.
ـ امّا نشانه اش از حضرت ابراهیم، ولادت پنهانی و کناره گیری او از مردمان است.
ـ امّا نشانه اش از حضرت موسی، استمرار ترس و غیبت است.
ـ امّا نشانه اش از حضرت عیسی، اختلاف مردم در حق اوست.
ـ امّا نشانه اش از حضرت ایّوب، فرج بعد از شدت و گشایش بعد از گرفتاری است.
ـ و امّا نشانه اش از حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) خروج او با شمشیر است«. (5).
6 ـ در کتاب «بحار الانوار«، از کتاب «غیبت نعمانی«،از قول زراره روایت کرده که گفته است:
خدمت ابی جعفر امام محمّد باقر (علیه السلام) عرض کردم: نام یکی از شایستگان را برای من بفرما، و مقصودم از این سخن حضرت قائم (علیه السلام) بود.
فرمود: «نام او نام من است«.
گفتم: آیا او همچون حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) رفتار می کند؟
فرمود:
»هیهات، هیهات ای زراره! او طبق روش رسول اکرم رفتار نمی کند«.
عرض کردم: فدایت شوم، چرا؟
فرمود:
»زیرا رسول اکرم در میان اُمّتش به نرمش و ملاطفت مأمور بود و با محبت و مودّت در میان آنها الفت ایجاد می کرد، ولی قائم (با زورمداران) با منطق شمشیر سخن می گوید. زیرا او در کتابی که به همراه دارد به چنین شیوه ای مأمور است و از کسی مطالبه توبه نمی نماید، وای به حال کسی که با او سر ستیز داشته باشد«. (6).
و در ضمن حدیث دیگری که محمّد بن مسلم آن را از آن حضرت روایت نموده آمده است که فرمود:
»… مهدی (علیه السلام) از این لحاظ با جدّش رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) شباهت دارد که با شمشیر قیام کند و دشمنان خدا و رسول و ستمکاران و طاغوتیان را به قتل می رساند و به وسیله شمشیر و ترس ـ در دل دشمنان ـ نصرت می یابد و هیچ یک از پرچمهایش شکست خورده بر نمی گردد«. (7).
آنچه از این روایات استفاده می شود این است که: حضرت مهدی (علیه السلام) با شمشیر قیام می کند، و این همان چیزی است که در کتاب «اوپانیشاد» آمده است.
1) فرائد السمطین، ج 2، ص 159، باب 35 ؛ بحار الانوار، ج 52، ص 311، ح 4 و ج 36، ص 208 ؛ الزام الناصب، ج 1، ص 204 ؛ کمال الدین صدوق با ترجمه فارسی، ج 1، ص 384، بشارة الاسلام، ص 12، اعلام الوری، ص 403.
2) کفایة الاثر، ص 263 ؛ بحار الانوار، ج 52، ص 304، ح 72.
3) ینابیع المودّة، ج 3، ص 208، باب 68؛ الزام الناصب، ج 2، ص 241؛ منتخب الاثر، ص 158؛ بشارة الاسلام، ص 85.
4) غیبت نعمانی، ص 235، باب 13، ح 23.
5) کمال الدین صدوق با ترجمه فارسی، ج 1، ص 438، باب 31، ح 5؛ منتخب الاثر، ص 300، ح 1؛ بحارالانوار، ج 51، ص 217، ح 4.
6) بحار الانوار، ج 52، ص 353، ح 109 ـ غیبت نعمانی، ص 231 باب 13، ح 14.
7) بحار الانوار، ج 51، ص 218، ح 6.
