دین مبین اسلام به عنوان دین خاتم و آخرین دین جامع و کامل آسمانی، از نخستین روزهای طلوع که غریبانه سر از افق مکّه بیرون آورد و نمی توانست در زیر بار گران شکنجه های طاقت فرسای کفّار قریش و مشرکان مکّه کمر راست کند، با دیدی وسیع، عمیق و جدّی به مسأله «مهدویّت» و آینده بشر نگریسته و به مسلمانان نوید «نیک فرجامی» در آینده تاریخ داده است.
طبق متون اصیل اسلامی، رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) در همان عصر غربت و دوران تنهایی خویش و در روزگاری که هیچ کس باور نداشت که آئین توحید و یکتاپرستی از مرز جزیرة العرب فراتر رود، از پیروزی اسلام و آینده جهان و سرانجام بشر سخن می راند.
شاهد صادق این گفتار، آیات متعددی است که در قرآن کریم وارد شده و پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) و پیشوایان معصوم (علیهم السلام) آنها را به وجود مقدّس مهدی موعود (علیه السلام) و زمان ظهور مبارک آن حضرت تفسیر و تأویل نموداند.
علاوه بر این، در ضمن صدها حدیث معتبر و متواتر که بزرگان و محدّثان شیعه و سنّی در منابع موثّق خود آورده اند، به معرّفی مهدی موعود (علیه السلام) و پایه گذار حکومت واحد جهانی پرداخته اند.
اینک برای این که معلوم شود مسأله مهدویّت در اسلام تا چه اندازه اهمیّت دارد پیرامون عقیده به ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) از دیدگاه شیعه و سنّی توضیح می دهیم و به برخی از روایاتی که درباره اهمیّت این موضوع در منابع موثّق شیعه و سنّی آمده است
اشاره می کنیم؛ آنگاه درباره ویژگی های حضرت مهدی (علیه السلام) در روایات و تعداد روایات رسیده در موضوع ظهور، مطالبی را به طور اختصار تحت چند عنوان می نگاریم.
