مولانا جلال الدین رومی بلخی

(متوفّای سال 672 هجری) سراینده کتاب «مثنوی«، در دیوان شمس تبریزی با همان شور و شوق مخصوص به خود می گوید:

ای سرور مردان علی، مردان سلامت می کنند

وی صفدر مردان علی، مردان سلامت می کنند

با قاتل کفّار گو، با دین و با دیندار گو

با حیدر کرّار گو، مستان سلامت می کنند

با دُرج دو گوهر بگو، با بُرج دو اختر بگو

با شبّر و شبیر گو، مستان سلامت می کنند

با زین دین عابد بگو، با نور دین باقر بگو

با جعفر صادق بگو، مستان سلامت می کنند

با موسی کاظم بگو، با طوسی عالم بگو

با تقی قائم بگو، مستان سلامت می کنند

با میر دین هادی بگو، با عسکری مهدی بگو

با آن ولیّ مهدی بگو، مستان سلامت می کنند

با باد نوروزی بگو، با بخت فیروزی بگو

با شمس تبریزی بگو، مستان سلامت می کنند (1).

1) ینابیع الموده، ج 3، ص 351، صاحب ینابیع المودّه شیخ سلیمان قندوزی حنفی می گوید: این ابیات را ملاّی رومی در دیوان بزرگش که به ترتیب حروف هجا سروده، آورده است.