در روز قیامت نامههایی که بیانگر اعمال ماست، به دست ما داده میشود، نامه اعمال نیکوکاران به دست راستشان، و بدکاران به دست چپشان، مؤمنان صالح از مشاهده نامه اعمال خود خوشحال و مسرور میشوند، و بدکاران شدیدا نگران و ناراحت، همان گونه که قرآن مجید میفرماید: «فاما من اوتی کتابه بیمینه فیقول هاؤم اقرؤا کتابیه، انی ظننت انی ملاق حسابیه، فهو فی عیشة راضیة،… و اما من اوتی کتابه بشماله فیقول یا لیتنی لم اوت کتابیه، اما آن کس که نامه اعمالش را به دست راستش دادهاند (از شادی) صدا میزند که (ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید!من یقین داشتم که به حساب اعمالم میرسم!و او در یک زندگی رضایتبخش خواهد بود- ولی کسی که نامه اعمالش را به دست چپش دادهاند میگوید: ای کاش نامه اعمالم را به من نمیدادند!» (1).
ولی در این که نامه اعمال چگونه است؟و چگونه نوشته میشود که هیچ کس قادر به انکار محتوای آن نیست؟درستبر ما روشن نمیباشد، و چنانکه قبلا نیز اشاره شد اصولا معاد و رستاخیر ویژگیهایی دارد که درک جزییات آن برای مردم دنیا مشکل یا غیر ممکن است ولی کلیات آن معلوم و غیر قابل انکار است.
1) سوره الحاقه، آیات 19 تا 25.
