یعقوب پیامبر، مدتی طولانی در رنج هجران فرزند عزیزش یوسفعلیه السلام بود و در آن مدّت آنقدر گریست که به تعبیر قرآن کریم، چشمانش سفید (و نابینا) شد: «وَ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ» (1).
اراده الهی بر آن شد که به واسطه پیراهن فرزندش یوسف، بینایی یعقوب را به او برگرداند. خداوند از زبان یوسفعلیه السلام چنین نقل میفرماید:
»اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هذا فَأَلْقُوهُ عَلی وَجْهِ أَبِی یَأْتِ بَصِیراً«. (2).
»این پیراهن مرا ببرید و به صورت پدرم بیندازید، بینا میشود.«
شکی نیست که پیراهن یوسف، از جهت موّاد و شکل، با پیراهنهای دیگر فرقی ندارد، ولی خواست خدا آن بود که فیض الهی از این راه به بندهاش یعقوب برسد. قرآن با صراحت این حقیقت را چنین بیان میکند:
»فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلی وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً» (3).
»چون مژده دهنده آمد، آن پیراهن را به صورت او افکند، پس او بینا شد.«
1) یوسف: 84.
2) یوسف: 93.
3) همان: 96.
