زمان مطالعه: < 1 دقیقه
بخاری از ابوسعید خدری نقل میکند: در حضور پیامبر خداصلی الله علیه وآله بودیم و او چیزی را تقسیم میکرد. ذوالخویصره که مردی از بنیتمیم بود آمد و گفت: یا رسول اللَّه، عدالت کن. فرمود: وای بر تو، اگر من به عدالت رفتار نکنم پس دادگر کیست؟ اگر به عدل رفتار نکنم، دچار زیان و خسران شدهام. عمر گفت: یا رسول اللَّه، اجازه بده گردنش را بزنم. پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: او را واگذار. او را یارانی است که هر یک از شما نماز و روزهاش را در برابر نماز و روزه آنان ناچیز میشمارد. آنان قرآن میخوانند، لیکن قرآن از حنجره آنان فراتر نمیرود. از دین بیرون خواهند رفت، آنگونه که تیر از کمان میجهد. (1).
1) صحیح بخاری، ج4، ص179؛ باب علامات نبوت در اسلام، بحار الأنوار ج33، ص335، حدیث 579.