(متوفّای سال 650 هجری) که از اجلّه علما و
فقهای معروف و مشهور أهل سنّت به شمار می آید، در کتاب «مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول» باب دوازدهم درباره حجّت بن الحسن حضرت مهدی (علیه السلام) می نویسد:
»ابو محمّد حسن عسکری متولّد در سال 231… منقبت و مزیّت بسیار بزرگی که خداوند به وی اختصاص داده… این است که مهدی (علیه السلام) از نسل او و فرزند اوست«. (1).
»ابوالقاسم محمّد بن الحسن الخالص بن علی المتوکّل بن محمّد القانع بن علی الرضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق بن محمّد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین الزکیّ بن علی المرتضی أمیرالمؤمنین بن أبی طالب (علیهم السلام(، المهدیّ، الحجّة، الخلف الصالح المنتظر علیهم السلام ورحمة اللّه وبرکاته«. (2).
و بنا به گفته شیخ سلیمان حنفی در «ینابیع المودّه«، ابن طلحه در کتاب «الدرّ المنظّم» نیز نوشته است:
»خداوند متعال را خلیفه ای است که در آخر الزمان هنگامی که سراسر روی زمین پر از ظلم و ستم شده باشد، ظهور می کند و آن را پر از عدل و داد می نماید و اگر حتّی بیش از یک روز از عمر دنیا باقی نمانده باشد این خلیفه زمام اُمور را به دست می گیرد. او از فرزندان فاطمه زهرا ـ رضی اللّه عنها ـ است که دارای بینی کشیده و باریک، و دیدگانی سرمه کشیده می باشد، و برگونه راست او خالی جذّاب قرار دارد و نامش محمّد است…
این خلیفه همان امام به حقّ مهدی قائم (علیه السلام) است که به امر خدا قیام می کند و همه مذاهب باطل را از میان می برد و جز دین خالص که اسلام باشد باقی نمی ماند…» (3).
1) مطالب السؤول، ص 309 ـ 311.
2) همان.
3) ینابیع الموده، ج 3، ص 214، باب 68.
