زمان مطالعه: < 1 دقیقه
صفات خداوند دو قسم است: ذاتی و فعلی
مقصود از صفات ذاتی، آن است که ذات خداوند به آن متصّف میشود، مثل این که خداوند، عالم و قادر است.
مقصود از صفات فعل، آن است که ذات خداوند به لحاظ صدور برخی کارها از او، مثل خالقیت، رازقیّت و امثال آن، از صفاتی که از فعل الهی انتزاع میگردد، به آن صفات موصوف میشود. به این عنوان که جهان را آفریده است، «خالق» است و به این سبب که به مردم روزی میدهد «رازق» است.