نفی شفاعت مورد اعتقاد یهود

خداوند می‏فرماید:

»یا بَنِی إِسْرائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَی الْعالَمِینَ‏وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ» (1).

»ای بنی اسرائیل! یاد کنید نعمت مرا که بر شما عطا کردم و شما را بر جهانیان برتری دادم و از روزی پروا کنید که کسی مجازات دیگری را نمی‏پذیرد و نه از او شفاعت پذیرفته می‏شود و نه غرامت از او گرفته خواهد شد و نه آنان یاری می‏شوند.«

وحدت سیاق، حکم می‏کند که هدف، نفی شفاعت باطل باشد که یهود در آن دوره می‏پنداشتند، یعنی اعتقاد به شفاعت، بدون هیچ شرطی در شفاعت کننده و شفاعت شونده. این کجا و شفاعت تعیین شده کجا؟

1) بقره: 48 – 47.