زمان مطالعه: < 1 دقیقه
امام باید از همه امت برتر باشد، چون یا مساوی با مردم است، یا ناقصتر از آنان است، یا برتر از آنان. مطلوب همین سومی است. اولی که محال است، زیرا اگر همتای مردم باشد، ترجیح او بر دیگری برای امامت محال و بیدلیل است. دومی هم محال است، چون عقلاً زشت است که مفضول بر فاضل مقدم داشته شود. این آیه نیز دلیل بر آن است: «أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلاَّ أَنْ یُهْدی فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ«؛ (1) «آیا آن که به حق هدایت میکند سزاوارتر است تا پیروی شود، یا کسی که راه نمییابد مگر آن که هدایتش کنند؟ شما را چه میشود، چگونه داوری میکنید؟«
طبق این حکم و قاعده، امام باید در دانش و دین، در کرم و شجاعت و همه فضایل روحی و جسمی برتر باشد.
1) یونس: 35.
