مؤلفان صحاح و مسندها از پیامبر اکرمصلی الله علیه وآله روایت کردهاند که فرمود:
»ای مردم! من در میان شما دو چیز باقی گذاشتم که اگر به آن روی آورید هرگز گمراه نمیشوید: کتاب خدا و عترتم اهل بیتم.«
در جای دیگر فرمود:
»من در میان شما چیزی بر جای نهادم که اگر به آن تمسک بجویید گمراه نمیشوید: کتابِ خدا، رشتهای کشیده شده از آسمان به زمین، و عترتم اهل بیتم. و این دو از هم جدا نمیشوند، تا کنار حوض کوثر بر من وارد شوند، پس بنگرید پس از من با این دو چگونه رفتار میکنید.«
و نقلهای دیگری نزدیک به اینها.
این سخن را بارها پیامبر فرمود: در بازگشت از طائف، روز عرفه در حجة الوداع، روز غدیرخم، بر فراز منبرش در مدینه، در اتاق خودش در ایام بیماری در حالی که اتاق پر از جمعیت بود. در صحت این حدیث هیچ کس جز جاهل یا معاند شک نمیکند. این حدیث با سندهای مختلف از زبان بیست و چند صحابی نقل شده است. (1).
دقت در این حدیث، عصمت عترت پاک پیامبرصلی الله علیه وآله را میرساند، چرا که عترت با قرآن قرین شده و این که از هم جدا نمیشوند. روشن است که قرآن، کتابی است که از هیچ سو باطل به آن راه ندارد، چگونه ممکن است قرینها و همتاهای قرآن، در سخن و حکم و داوری و تأیید، به خطا روند؟ جدایی ناپذیری قرآن و عترت تا روز قیامت، گواه عصمت اهل بیت در سخنان و روایتهایشان است. به علاوه، این حدیث، کسی را که به عترت تمسک جوید گمراه نمیشمرد. پس اگر آنان از خطا و خلاف معصوم نباشند، چگونه متمسک به آنان گمراه نمیشود؟
البته در بعضی نقلها به جای کتاب خدا و عترتِ من، کتاب خدا و سنّت من آمده است. (2) این اگر صحیح هم باشد، حدیث دیگری است که در تزاحم با این حدیث نیست، افزون بر این که یک حدیث است و حدیث قرآن و عترت متواتر است و آن را بزرگان و استادان حدیث و تاریخ و سیره به تواتر نقل کردهاند که با مراجعه به منابع حدیث روشن میشود و به هر حال، بر آن حدیث دیگر مقدم است.
1) همین بس که «دار التقریب بین المذاهب الاسلامیه» با نشر کتابی همه منابع این حدیث را آورده است. از جمله: صحیح مسلم: ج 7، ص 122؛ سنن ترمذی: ج 2، ص 207؛ مسند احمد: ج 3، ص 26،17 و 59 و ج 4، ص 366 و 371 و ج 5، ص 182 و 189؛ میر حامدحسین هندی نیز اسناد این حدیث و سخن بزرگان را در باره آن در شش جلد از کتاب عظیم خود (عبقات) آوردهاست.
2) الصواعق المحرقه: ص 89.
