به نقل مسلم از عایشه، پیامبر خداصلی الله علیه وآله نماز را با تکبیر و قرائت سوره حمد آغاز میکرد و چون رکوع میرفت، سرش را نه بیرون میآورد و نه تو میکشید، بلکه میان این دو حالت بود و چون از رکوع بر میخاست، قبل از سجده کاملاً میایستاد و چون از سجده بر میخاست، قبل از سجده دوم کاملاً مینشست و در هر دو رکعت تحیّت میگفت، پای چپ را میگسترد و پای راست را بر آن مینهاد و از نشستن روی دو پاشنه پا و اینکه کسی ساعدهایش را مثل درندگان بر زمین بگسترد نهی میکرد و نمازش را با سلام به پایان میبرد. (1).
اگر در روایت پیشین به ذکر واجبات بسنده شده بود، در اینجا برخی از مستحبات و مکروهات هم آمده است. اگر دست روی دست گذاشتن سنت مؤکّد یا مستحب بود حتماً پیامبرصلی الله علیه وآله آن را میگفت، چون استحباب آن در نظر معتقدانش کمتر از گذاشتن پای راست روی پای چپ نیست. این روایات تبیین کننده کیفیت نماز، بهترین دلیل است که دست روی دست نهادن سنت مؤکّد نیست.
1) بلوغ المرام: 99، شماره 257 / 8.
