اگر بسم اللَّه را جزئی از سوره فاتحه بدانیم، این سوره هفت آیه میشود. از اینرو در مصحفهای معروف، بسم اللَّه را یک آیه از سوره فاتحه به شمار میآورند، هر چند در سایر سورهها آن را به شمار نمیآورند. به هر حال، تعداد آیات این سوره هفت تاست به این شکل: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ…» (تا آخر سوره(.
میبینی که هر آیه جملهای تام دارد، اما کسی که بسم اللَّه را جزء سوره نداند، «صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» را یک آیه قرار میدهد و «غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ» را آیه دیگر، معنایش این است که بدل را یک آیه و مُبدلٌ منه را آیه دیگری قرار دهد و این با ذوق سلیم ناسازگار است. همچنین کسانی که کوشیدهاند «إِیَّاکَ نَعْبُدُ» را یک آیه و «وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» را آیه دیگری به شمار آورند بیراهه رفتهاند، چون هر دو جمله به هم پیوستهاند و بر توحید در عبادت و استعانت تأکید دارند و جدا کردن آن دو بیمعناست.
اینها بخشی از روایاتی بود که از اهل سنت یافتیم و دلالت داشت که بسم اللَّه جزء سوره فاتحه است، دو موضوع دیگر نیز بر این حقیقت دلالت میکند، یکی اینکه پیامبر و اصحاب او بسم اللَّه را بلند میگفتند (خواهد آمد(، دیگر اینکه بسم اللَّه جزئی از هر سوره است.
