اسلام نسبت ناشایست را حرام کرده و در این جهت بین مسلمان و غیر مسلمان فرقی نگذاشته است.
ابی الحسن حذّاء میگوید: من نزد امام صادقعلیه السلام بودم، کسی از من سؤال کرد: بدهکار تو چه کرد؟ من به او گفتم: او فرزند زن زناکار است. در این هنگام امام صادقعلیه السلام نگاه تندی به من کردند. عرض کردم: فدایت گردم، او مجوسی است و مادرش خواهرش می‌باشد. حضرت فرمود: «او لیس ذلک فی دینهم نکاحاً«؛(1) «آیا این ازدواج در دینشان نکاح به حساب نمیآید؟«
عمر بن عجلان میگوید:امام صادقعلیه السلام رفیقی داشتند که هرگز از حضرت جدا نمیشد. آن مرد روزی به غلامش گفت: ای فرزند زن بدکار، کجا بودی؟ در این هنگام حضرت دست مبارک خود را بلند کرد و بر پیشانی خود زد، سپس فرمود: «سبحان اللَّه! تقذف امّه، قد کنت اری انّ لک ورعاً، فاذا لیس لک ورع«؛ «منزه است خدا، تو مادرش را نسبت ناروا میدهی؟! من نظرم نسبت به تو آن بود که دارای ورع هستی، ولی الآن مشخص شد که ورع نداری.» آن مرد گفت: فدایت گردم! مادرش از اهالی سند و مشرک است. حضرت فرمود: «أما علمت انّ لکلّ امّه نکاحاً، تنحّ عنی…«؛(2) «آیا ندانستی که برای هر امتی نکاح است. از من دور شو…«.
1) کافی، ج 7، ص 240، ح 3، کتاب الحدود، باب کراهیة قذف من لیس علی الاسلام.
2) وسائل الشیعه، ج 16، ص 37، حدیث 1، کتاب جهاد النفس، باب تحریم القذف حتّی للمشرک.
