تربیت علی

بـه اتـفـاق هـمـه مـورخـان، عـلـی (ع) از سـن طفولیت در دامن پیامبر)ص) پرورید و تحت نظر آن بزرگوار تربیت شد (1).

در سالهای پیش از بعثت پیامبر گرامی اسلام (ص) در مکه خشکسالی و قحطی روی داد و قریش بـامـشکل مالی مواجه شد جناب ابوطالب فرزندان زیادی داشت، به همین جهت پیامبر اکرم (ص) به عمویش عباس پیشنهاد کرد به منظور کمک به ابوطالب هر کدام سرپرستی یکی از فرزندان او را بـه عـهـده گـیرند عباس سرپرستی جناب جعفر را به عهده گرفت و پیامبر اکرم (ص) سرپرستی علی (ع) را.

ابـن اثـیـر ایـن واقـعـه را از نـعـمـتهای الهی که خداوند بر علی (ع) ارزانی داشته می شمرد و در پایان می نویسد: «پس از آن علی (ع) پیوسته در نزد پیامبر بود، تا آن حضرت به رسالت مبعوث شد و علی (ع) از او پیروی کرد» (2).

آن حضرت خود در این باره می فرماید:

آنگاه که کودک بودم مرا در کنار خود نهاد و بر سینه خویشم جا داد و مرا در بستر خودمی خوابانید، چـنانکه تنم را به تن خویش می سود، و بوی خوش خود را به من می بویانید و گاه بود، که چیزی را می جوید، سپس آن را به من می خورانید (3).

مورخ شهیر مسعودی در اثبات الوصیه می نویسد:

رسـول خدا (ص) سی ساله بود که علی (ع) متولد شد آن حضرت نسبت به او محبت شدیدی داشت بـه خـواسته خودش فاطمه بنت اسد مادر امیرالمؤمنین، گهواره علی را درکنار بستر آن حضرت گذاشت و حضرتش تربیت علی (ع) را به عهده گرفت، شیر دردهانش می گذاشت و گهواره اش را می جنبانید، تا به خواب رود، و چون بیدار می شد، با اوبازی می کرد گاه او را به دوش می گرفت گـاهـی در آغـوش مـی کـشید و گاهی بر سینه خودمی گذاشت و می فرمود: «علی برادر، یاور، منتخب، وصی، ذخیره، داماد و امین من است«.

او را بـا خـود به اطراف مکه می برد و در دشت و دره و کوه می گرداند، و چنین بود تازمانی که در مکه خشکسالی شد و ابوطالب که مردی جواد و بخشنده بود، دستش تهی گردید.

از آن زمان رسول خدا خود تعلیم و تربیت علی را به عهده گرفت (4).

1) المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 576 و مناقب خوارزمی، ص 51، حدیث 13.

2) تاریخ کامل، ج 2، ص 58، تاریخ طبری، ج 2، ص 58.

3) نهج البلاغه، ترجمه دکتر سید جعفر شهیدی، ص 229، بخشی از خطبه 192 معروف به خطبه قاصعه.

4) اثبات الوصیه، ص 140.