زیـارت سـرچـشـمـه زلال وصـل اسـت که در پی تلاش مشتاق مهجور، در اجابت عطش اشتیاق، دسـت مـی دهـد و جـان او را از صافی وصل سیراب و روحش را در جاری قرب از داغ فراق تطهیر مـی کند زیارت، محصول مهر و اجر صبری است که مردان راه را می دهند و زیارتنامه نامه ناخوانده روزگار وصل ومهرورزی است.
آنـچـه زائران در حـرمـهـای مـعصومین (ع) می خوانند، در حقیقت مجموعه ای از عرض ارادت و مودت و آموزه های صحیح است که شخص زایر در ملاقات با معصوم، به او عرضه می دارد و تائید او را می گیردو این شیوه ای است که از سلف صالح به یادگار مانده است.
روز غـدیـر، روز ولایـت و وصایت است روزی است که به حضرت امیرالمؤمنین (ع) تعلق داشته به نام نامی آن بزرگوار به جشن و سرور اختصاص یافته است از این جهت یکی از آداب مهم آن تجدید عـهـد وبـیعت و ایجاد رابطه معنوی با صاحب ولایت است بر شیعه مشتاق است که در این روز، در پیشگاه وصی رسول اعظم بایستد و به دستور آن حضرت با جانشینش بیعت کند و هر سال این عهد را تـجـدید نماید و در آستانه باب علم نبی (ص) عقاید خود را عرضه کند، و نامه باورهای خود را به مهر تایید آن امام همام بیاراید.
در روایـتـی اسـت کـه امـام رضـا (ع) فـرمـود: «هـر جـا کـه هستی، سعی کن روز غدیر نزد قبر مـطـهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) حاضر شوی زیرا در این روز خداوند متعال گناهان شصت ساله اهل ایمان رامی بخشد و دو برابر ماه رمضان و شب قدر و شب عید فطر از آتش جهنم آزاد می کند» (1).
در صـورتـی کـه حـضـور در کـنار قبر شریف آن حضرت میسور نباشد، می توان از دور آن حضرت را زیارت کرد.
از ائمـه اطـهـار بـرای روز غـدیـر سـه زیارت نقل شده است که هر سه را می توان از دور و نزدیک خـوانـد مـشـهورترین آنها زیارت امین اللّه است که از نظر متن کوتاه و مختصر و از نظر سند بسیار متقن و معتبراست در این زیارت، خطاب به ساحت قدسی امیرمؤمنان می خوانیم:
سـلام بـر تـو ای امـیـن و حـجت خدا در روی زمین شهادت می دهم ای امیرمؤمنان که تو در راه خـدا چـنانکه شایسته بود کوشیدی، به کتاب او عمل کردی و از روشهای پیامبرش پیروی نمودی، تـاوقـتـی کـه خـدا بـهـترین پاداش خود را برای تو در نظر گرفت و تو را به جوار خویش خواند و روح بــلنـدت را کـنـار خـود آورد و هـر چـنـد تـو بـر تـمام خلایق برهانهای کافی داشتی، خدا با شهادتت حجت را بر دشمنان تو تمام کرد.
الـهـی! دلهای اهل خشوع حیران توست، راه به روی مشتاقان کویت باز است، آنان که قصد کوی تو کـرده انـد، نـشانه های واضح دارند قلوب آنان که بر تو وارد می شوند، از غیر تو خالی است آنکه تو را بـخـوانـد، صـدایـش بـه بالا می رود، و درهای اجابت به رویش گشوده است و آنکه با تو رازگوید دعایش مستجاب است توبه آنکه به سوی تو بازگردد مقبول است هر کس از خوف تو گریه کند، بر قـطـرات اشـکـش رحـمت آوری، هر کس تو را به یاری طلبد یاریش می کنی، هر کس از توکمک بـخـواهـد، بـه او کمک می رسانی وعده هایی که به بندگان داده ای عمل می کنی، و هر کس ازتو بخواهد، لغزشهایش را نادیده می گیری (2).
1) اقبال الاعمال، ص 468، سطر 14.
2) اقبال الاعمال، ص 470.
