مـحـور اصـلـی در دعاهای روز غدیر نعمت ولایت است دعا کننده در این روز به بیانهای مختلف درباره این نعمت بزرگ با خدای خویش سخن می گوید.
گـاهـی ایـن نـعـت عـظـمـی را یاد کرده خدا را برای آن شکر و سپاس می گزارد گاهی از خدا مـی خواهد، که این نعمت را از او سلب نکند و در تمام عمر بر آن پایدار و استوار بماند گاهی از خدا مـی خواهد همان طور که این کرامت را به او داده و او را شایسته پذیرش ولایت کرده، از گناهانش چشم پوشیده لغزشهایش را ببخشد.
گـاهـی مـی خـواهـد که توفیقش دهد، تا به لوازم ولایت ملتزم باشد، اطاعت محض از ولی را که شـرط اساسی ولایت است، برای او میسر نماید و او را توفیق دهد تا با دشمنان ائمه دشمنی ورزد و با دوستانشان دوستی کند.
در فرازی از دعای صبح روز غدیر که به نام دعای وقت زینت مشهور است، چنین می خوانیم:
مـا دوسـتـدار علی (ع) و دوستدار دوستان اوییم، همان طور که امر کردی با او دوستی می کنیم و بـا دشـمـنـانـش دشمنی می کنیم از هر که از او بیزاری جوید، بیزاری می جوییم، بغض آنان را که بغض او در دل دارند، در دل می پروریم و به آنان که محبت او دارند محبت می ورزیم (1).
و گاهی شئوون مختلف و مقامات متعدد ائمه را یاد می کند و با ذکر آنها قلب خود را جلا می دهد واوج عـظـمـت اولیای دین را به تماشا می نشیند، و با درودهای پی درپی، روح خود را به آن ارواح پاک متصل می کند و در اقیانوس بیکران فضایل انسانی شناور می شود.
در یکی از دعاهای روز غدیر می خوانیم:
الـلهم صل علی محمد و آل محمد الائمة القادة والدعاة السادة و النجوم الزاهرة و الاعلام الباهرة و ساسة العباد و ارکان البلاد و الناقة المرسلة و السفینة الناجیة الجاریة فی الغامرة، (2).
خـدایـا درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمـد، آن پـیـشوایان رهبر، دعوت کنندگان سرور، سـتـارگـان درخـشـان و نـشانه های واضح آنان که امر بندگان تو را تدبیر می کنند، ارکان آبادی زمینند، معجزه ای که مردم را به آن آزموده ای و کشتی نجاتی که در گردابهای ژرف روان است.
الـهـی! درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمـد خـزانه داران علمت، پایه های مستحکم توحید ویـگـانـه پـرسـتی، ستونهای دین و معادن بزرگواری آنان که از میان آفریدگانت برگزیدی و از بـیـن بـندگانت اختیار کردی آن متقیان پاکیزگان، نجیبان و نیکان، بابی که مردم بدان آزمایش می شوند:هر که در آن درآمد نجات یافت و هر که سر باز زد سقوط کرد.
خدایا! درود فرست بر محمد و آل محمد، اهل ذکر که فرمودی از ایشان بپرسیم، خویشاوندان که امر به محبتشان کردی، و حقشان را واجب نمودی و بهشت را سر منزل کسانی قرار دادی که ازایشان پیروی کنند.
الـهـی درود فـرسـت بـر مـحـمـد و آل مـحـمد، چنانکه آنان به طاعت تو امر کردند و از معصیت تو باز داشتند، و بندگانت را به یگانگی تو راهنمایی کردند.
1) اقبال الاعمال، ص 474، سطر 3.
2) اقبال الاعمال، ص 492، سطر 19.
