نام مبارک حضرتش ـ چنان که در روایات شیعه و سنّی آمده است ـ نام پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می باشد. این نام ـ محمّد ـ نامی است که خدای تعالی و جدّش رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم(، سالها قبل از ولادت، برای او انتخاب نمودند و همه مسلمانان او را به این نام می شناسند.
آن حضرت دارای چند کنیه می باشد. و کنیه مسلّم آن حضرت همان کنیه جدّش رسول خدا «ابو القاسم» است. برخی از دیگر کنیه هاش، ابو عبداللّه، ابو جعفر و ابو صالح می باشد.
اوصاف و القاب برجسته و معروف آن حضرت که حاکی از مقام والا و عظمت و شخصیّت بی نظیر آن یگانه بازمانده حجج الهی است، در روایات شیعه و سنّی و نویدهای کتب مذهبی اهل ادیان، چنین آمده است:
»امام، امام دوازدهم، امام منتظر، امیر امیران، برگزیده ابراهیم، برهان، بقیة اللّه، بقیّه حجّت های خدا، بقیّه حضرت آدم، بقیّه حضرت ابراهیم، پسر انسان، تقی، ثائر (انقلابی(، خونخواه و انتقام گیرنده، حجّت، حجّت خدا، حجّت آل محمّد (علیهم السلام(، خاتم اوصیا، خازن (خزانه دار) علوم الهی، خالص، خلف صالح، خلیفة اللّه، خیر اُمّت محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم(، خیر الناس، ذخیره نوح، ذو الخلل، ذو الشامتین «خال«، ذو الغیبة، رهایی بخش اُمّت، زکی، سلطان، سیّد، شرید (آواره(، صاحب، صاحب الأمر، صاحب پرچم محمّدی (صلی الله علیه وآله وسلم(، صاحب الدار، صاحب الزمان، صاحب السیّف، صاحب الغیبة، طاهر، طرید (تبعید شده(، طیّب (پاک و پاکیزه(، عادل، عدالت گستر، غریب، قائم، قائم آل محمّد (علیهم السلام(، قائم اهل بیت، قائم به حقّ، قائم به شمشیر، قائم منتظر، قائم مهدی، مأمول، مبارک، مجهول، مظهر دین، منتقم،
منصور، مهدی، مهدی آل محمّد (علیهم السلام(، مهدی اُمّت، و مهدی منتظر«. (1).
اینک برای این که این آخرین پیشوای بر حقّ، را بهتر بشناسیم، بخشی از انبوه روایاتی را که درباره معرّفی آن حضرت از زبان مبارک رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و پدران بزرگوارش بازگو شده، در اینجا می آوریم:
1) این اوصاف و القاب که برخی از آنها را بر شمردیم، در روایات شیعه و سنّی و نویدهای کتب مقدسه اهل ادیان آمده است که هرکدام از آنها در ضمن یک یا چند حدیث در منابع مختلف از تفسیر و حدیث و تاریخ به دست آمده است.
