مقدسی شافعی در کتاب عقد الدرر نقل کرده که «قتاده» گوید:
»قلت لسعید بن المسیّب: المهدیّ حقّ؟
قال: حقّ. قلت: ممّن؟ قال: من کنانة.قلت: ثمّ ممّن؟ قال: من قریش. قلت: ثمّ ممّن؟ قال: من بنی هاشم. قلت: ثمّ ممّن؟ قال: من ولد فاطمة (علیها السلام(«. (1).
»از سعید بن مسیّب پرسیدم: آیا مهدی (علیه السلام) بر حقّ است؟گفت: آری. گفتم: مهدی (علیه السلام) از چه طایفه ای است؟ گفت: از کنانه. گفتم: بعد از آن؟ گفت: از قریش. گفتم: بعد از آن؟ گفت: از بنی هاشم. گفتم: بعد از آن؟ گفت: از فرزندان فاطمه (علیها السلام) است«.
مقصود از «کِنانه«، کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان (جدّ پیامبر اسلام (علیه السلام() است.
مرحوم آیة اللّه سید صدر الدین صدر، در کتاب «المهدی (علیه السلام(» در این باره می نویسد:
»در کتاب «سبائک الذهب» می گوید: «بنی کنانه» گروهی از «مضر» هستند. مضر، دارای فرزندانی بود که پدران و اجداد پیامبر بودند تا به «نضر» منتهی می شود«.
1) عقد الدرر، ص 42.