جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

بشارت ظهور حضرت مهدی در کتاب حجی نبی

زمان مطالعه: 3 دقیقه

در این کتاب نیز که یکی از کتابهای انبیای پیرو تورات است، بشارت ظهور حضرت «بقیة الله» (علیه السلام) بدین گونه آمده است:

»یَهْوَه صبایوت چنین می گوید: یک دفعه دیگر ـ و آن نیز بعد از اندک زمانی ـ آسمانها و زمین و دریا و خشکی را متزلزل خواهم ساخت، و تمامی اُمّتها را متزلزل خواهم ساخت، و فضیلت جمیع اُمّتها خواهد آمد… این خانه را از جلال خود پر خواهم ساخت… جلال آخر این خانه از جلال نخستینش عظیمتر خواهد بود، و در این مکان سلامتی را خواهم بخشید«. (1).

این بشارت پس از آن که به برخی از نشانه های ظهور که در آسمان و زمین و دریا به وجود خواهد آمد، اشاره می کند، مانند سایر کتابهای انبیای گذشته، به تشکیل حکومت واحد جهانی اشاره نموده و آن را جزء آخرین دولتها به حساب آورده که توسّط یگانه منجی عالم ایجاد می شود، و قسط و عدالت و سعادت عمومی به دست با کفایت آن حضرت بر پا می شود، و اوست که مطلوب همه طوایف و ملل است؛ زیرا تعبیر «فضیلت جمیع اُمّتها» که در فرازی از این بشارت آمده است، اشاره به بازگشت حضرت مسیح (علیه السلام) و نزول او به بیت المقدس، و همچنین اشاره به ظهور حضرت بقیّة الله (علیه السلام) است که در آنجا نماز خواهد گزارد، و حضرت عیسی (علیه السلام) به وی اقتدا خواهد نمود. علاوه بر آن، در ترجمه های عربی و ترکی این فراز، «آرزوی جمیع اُمّتها بر آورده خواهد شد» (2) آمده است که این معنا کاملا با روایات اسلامی مطابق است، زیرا در ضمن یک روایت مفصل که از امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در مورد ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) وارد شده، چنین آمده است

که به فرزندش حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمود:

»ثُمَّ یَظْهَرُ أمیر الأمَرَة و قاتِلُ الْکَفَرَةَ، اَلسُّلْطانُ المأمول الَّذی تَحَیَّرَ فی غَیبَتِهِ الْعُقُول، وَ هُوَ الْتّاسِعَ من وُلْدِکَ«. (3).

»سپس، امیر امیران، کشنده کافران و «پادشاهی که مورد آرزوی جمیع اُمّتهاست» در غیبتش همگان دچار حیرت می شوند، ظهور می کند و او نهمین فرزند تو است ای حسین!«.

و در حدیث دیگری از امام حسن عسکری (علیه السلام) وارد شده که به هنگام تولّد آن آخرین حجّت خدا فرمود:

»… ستمگران گمان کردند که مرا به قتل می رسانند تا این دودمان را ریشه کن سازند، ولی آنها قدرت خدا را دیدند، و او را «مُؤمَّل«؛ ـ یعنی: امید آینده و کسی که مورد آرزوی مردم است ـ نامید«. (4).

و در فرازی از دعای معروف «افتتاح» ـ که مستحب است در هر شب از شبهای ماه مبارک رمضان خوانده شود، و بنا به درخواست برخی از شیعیان به دستور خود حضرت صاحب الامر (علیه السلام) به شیعیانش نوشته شده ـ چنین آمده است:

»الّلهُمَّ وَ صَلِّ عَلی وَلِیّ أمرک، القائِمِ الْمُؤمَّل، وَ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ«.

»خداوندا! همچنین درود و رحمت فرست بر ولیّ امر خودت، آن قیام کننده ای که «مورد امید و آرزوی همگان است» و عدالت پیشه ای که همه مردمان در انتظارش بسر می برند«. (5).

بنابر این، جای هیچ گونه تردید نیست که منظور از: «فضیلت جمیع اُمّتها» همان مهدی موعود (علیه السلام) است که همه اُمّتها و ملّتها و طوایف بشری در انتظار ظهور مبارکش

لحظه شماری می کنند، و او را مصلح غیبی و جهانی می نامند. و به طور خلاصه:

»بر حسب نصوص متواتره اسلامی و کتب مقدّسه انبیا حامل لوای انقلاب جهانی و پرچمدار نهضت بی سابقه ای که تمامی ملل جهان را به هیجان می آورد، و مرغوب و مورد انتظار جهانیان می باشد حضرت محمّد بن الحسن العسکری (علیهما السلام) «قائم» و مهدی آل محمّد (صلی الله علیه وآله وسلم) است که خانه خدا را پر از جلال کند، و آیین خدا را در سراسر جهان منتشر سازد، جز آن که اهل هر دیانت و ملّتی، مرغوب طوایف و منجی بشریّت را به عنوان پیشوای خود معرّفی نموده، و پیغمبر خود را حامل این لوا می پندارند، بلکه کسانی هم که پیرو هیچ یک از شرایع آسمانی نمی باشند، در ظلمات بیدادگری و بی امنی که روزنه امید از هر سو بسته به انتظار یک مصلح عمومی و جهانی بسر می برند«. (6).

و امّا منظور از «خانه خدا» که در این بشارت آمده است:

»محتمل است مقصود از خانه خدا که در بشارت فوق مذکور است مکه معظّمه، یعنی مطلع شمس فروزان حضرت مهدی (علیه السلام) باشد که ندای اسلام را از آنجا آغاز کند، و نیز محتمل است مراد بیت المقدّس باشد که در عصر آن حضرت، از بزرگترین مراکز روحانی اسلام گردد، چنان که در خبر است که: «وینزل بیت المقدّس«؛ حضرت مهدی (علیه السلام) به بیت المقدّس وارد خواهد شد«. (7).


1) کتاب مقدّس، کتاب حجّی نبی، ص 1367، باب 2، بندهای 6 ـ 9.

2) روزگار رهایی، ج 1، ص 564.

3) منتخب الاثر، فصل 6، باب 10، ص 467 به نقل از کتاب کشف الاستار ؛ الامام المهدی (علیه السلام(، ص 191.

4) غیبت شیخ طوسی، ص 134 ـ کتاب موالید روفیات الائمه ابن ابی ثلج بغدادی به نقل از دانشمندان عامّه و مهدی موعود، ص 41.این کتاب به ضمیمه غیبت شیخ مفید و نوادر راوندی در سال 137 هجری در نجف اشرف به چاپ رسیده است.

5) اقبال الاعمال، ص 324 ؛ زاد المعاد مجلسی با ترجمه فارسی، ص 114 ؛ مفاتیح الجنان، اعمال شبهای ماه رمضان، دعای افتتاح و بسیاری از کتب ادعیه دیگر.

6) بشارت عهدین، ص 239.

7) بشارت عهدین، ص 239، پاورقی.