یعنی، عبادت مخصوص خداست و هیچ معبودی جز ذات پاک او وجود ندارد، این شاخه توحید از مهمترین شاخههای آن محسوب میشود، و پیامبران الهی بیشتر روی آن تکیه کردهاند: و ما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین حنفاء… و ذلک دین القیمة، به آنها (پیامبران) جز این دستوری داده نشد که تنها خدا را بپرستند، و دین خود را برای او خالص کنند و از شرک به توحید باز گردند… و این است آیین پایدار الهی«! (1).
برای پیمودن مراحل تکامل اخلاق و عرفان، توحید از این هم عمیقتر میشود و به جایی میرسد که انسان باید تنها به خدا دل ببندد، در همه جا او را بطلبد و جز به او نیندیشد و چیزی او را از خدا به خود مشغول نسازد: «کلما شغلک عن الله فهو صنمک، هر چیز تو را به خود مشغول سازد و از خدا دور کند، بت توست«.
ما معتقدیم: شاخههای توحید منحصر به این چهار شاخه نیست، بلکه توحید مالکیت (یعنی همه چیز از آن خداست) لله ما فی السموات و ما فی الارض (2) و توحید حاکمیت یعنی قانون تنها قانون خداست و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الکافرون (3) همه از شاخههای توحید است.
1) سوره بینه، آیه 5.
2) سوره بقره، آیه 284.
3) سوره مائده، آیه 44.
