ما معتقدیم: همه پیامبران الهی معصومند، یعنی در تمام عمر (چه پیش از نبوت و چه بعد از نبوت) از «خطا و اشتباه» و «گناه» به تایید الهی مصون و محفوظ میباشند، زیرا اگر مرتکب خطا یا گناهی شوند اعتماد لازم برای مقام نبوت از آنها سلب میشود، و مردم نمیتوانند آنان را واسطه مطمئنی میان خود و خدا بشناسند، و آنان را در تمام اعمال زندگی پیشوا و مقتدای خویش قرار دهند.
به همین دلیل معتقدیم: اگر در برخی ظواهر آیات قرآن گناهی به بعضی از پیامبران الهی نسبت داده شده، از قبیل «ترک اولی» است (یعنی در میان دو کار خوب، آن را که خوبی کمتری داشته انتخاب کردهاند در حالی که سزاوار بوده خوبتر را برگزینند) یا به تعبیر دیگر از قبیل «حسنات الابرار سیئات المقربین، کارهای خوب نیکان (گاهی) گناه مقربان محسوب میشود.» (1) چرا که از هر کس به اندازه مقام او انتظار میرود.
1) مرحوم مجلسی در بحار الانوار، این جمله را از بعضی معصومین نقل کرده بی آن که نام ببرد (بحار، جلد 25، صفحه 205(.
