اعتقادات در قرآن
نه تنها روح انسان، بلکه جسم و روح با هم در آن جهان باز میگردد، و حیاتی نوین از سر میگیرند، چرا که آنچه در این جا انجام شده است با همین جسم و روح بوده، و پاداشها و کیفرها نیز باید نصیب هر دو شود. در غالب آیات مربوط به معاد در قرآن مجید، روی معاد جسمانی تکیه شده است و در برابر تعجب مخالفان که میگفتند: چگونه این استخوانهای پوسیده به حیات مجددی باز میگردند، قرآن میگوید: «قل یحییها الذی انشاها اول مرة، کسی که روز اول انسان را از خاک آفرید، بر چنین کاری قادر است«. (1).
»ایحسب الانسان ان لن نجمع عظامه، بلی قادرین علی ان نسوی بنانه، آیا انسان گمان میکند که استخوانهای (پوسیده) او را جمع (و زنده) نخواهیم کرد؟آری ما قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را مرتب کنیم (و به حال اول باز گردانیم(«. (2).
این آیات و مانند آن همه صراحت در معاد جسمانی دارد.
آیاتی که میگوید: شما از قبرهایتان بر انگیخته میشوید، نیز به وضوح معاد جسمانی را بیان میکند. (3).
اصولا بیشتر آیات معاد در قرآن معاد روحانی و جسمانی را شرح میدهد.
1) سوره یس، آیه 79.
2) سوره قیامت، آیات 3 و 4.
3) مانند آیات سوره یس: 51 و 52، قمر: 7، معارج: 43.
