جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

عالم برزخ

زمان مطالعه: 2 دقیقه

ما معتقدیم: در میان این جهان و سرای آخرت، جهان سومی به نام «برزخ‏» است که ارواح همه انسانها پس از مرگ تا روز قیامت در آن قرار می‏گیرند.

»و من ورائهم برزخ الی یوم یبعثون، و پشت‏سر آنها (پس از مرگ) برزخی است تا روز قیامت‏«. (1).

البته از جزئیات آن جهان نیز آگاهی زیادی نداریم و نمی‏توانیم داشته باشیم، این قدر می‏دانیم که ارواح نیکان و صالحانی که در درجات بالا قرار دارند (مانند ارواح شهدا) در آن جهان، متنعم به نعمتهای فراوانی هستند: «و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون، هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند مردگانند، بلکه آنها زنده‏اند و در پیشگاه پروردگارشان متنعمند«. (2).

و نیز ارواح ظالمان و طاغوتها و حامیان آنها در آن جهان معذبند، همان گونه که قرآن درباره فرعون و آل فرعون می‏گوید: «النار یعرضون علیها غدوا و عشیا و یوم تقوم الساعة ادخلوا آل فرعون اشد العذاب، عذاب آنها (در برزخ) آتش (دوزخ) است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‏شوند، و روزی که قیامت ‏بر پا شود (می‏فرماید) آل فرعون را داخل سخت‏ترین عذابها کنید!» (3).

ولی گروه سومی که گناهان کمتری دارند نه جزء این دسته‏اند و نه جزء آن دسته، و مشمول هیچ کدام از عذاب و کیفر نیستند، گویی در جهان برزخ در حالتی شبیه به خواب فرو می‏روند و در رستاخیز بیدار می‏شوند! «و یوم تقوم الساعة یقسم المجرمون ما لبثوا غیر ساعة… و قال الذین اوتوا العلم و الایمان لقد لبثتم فی کتاب الله الی یوم البعث فهذا یوم البعث و لکنکم کنتم لا تعلمون، و روزی که قیامت ‏بر پا شود گنهکاران قسم یاد می‏کنند که جز ساعتی در عالم برزخ درنگ نکردند… اما کسانی که علم و ایمان به آنها داده شده (خطاب به مجرمان) می‏گویند: شما به فرمان خدا تا روز قیامت (در عالم برزخ) قرار داشتید، و اکنون روز رستاخیز است ولی شما نمی‏دانستید!» (4).

در روایات اسلامی نیز از پیغمبر اکرم (ص) آمده است که فرمود: «القبر روضة من ریاض الجنة او حفرة من حفر النیران، قبر یا باغی است از باغهای بهشت، یا حفره‏ای از حفره‏های دوزخ‏«. (5).


1) سوره مؤمنون، آیه 100.

2) سوره آل عمران، آیه 169.

3) سوره مؤمن، آیه 46.

4) سوره روم، آیه 56.

5) صحیح ترمذی، جلد 4، کتاب صفة القیامة، باب 26، حدیث 2460، در منابع شیعه این حدیث گاه از امیر مؤمنان علی (ع) و گاه از امام علی بن الحسین (ع) نقل شده است (بحار الانوار، جلد 6، صفحه 214 و 218(.