همان گونه که اشاره شد ما معتقد به عدل الهی هستیم و یقین داریم که هرگز خداوند ستمی به بندهای از بندگان روا نمیدارد، چرا که ظلم کار زشت و ناپسندی است، و ساحت قدس الهی از چنین کاری پاک و منزه است: «و لا یظلم ربک احدا، پروردگارت به احدی ظلم نمیکند«. (1).
اگر مجازاتهایی در دنیا و آخرت دامن افرادی را میگیرد، سبب اصلی آن خودشان هستند «فما کان الله لیظلمهم و لکن کانوا انفسهم یظلمون، خداوند به آنها (اقوام پیشین که گرفتار عذاب الهی شدند) ستم نکرد، آنها خودشان بر خویشتن ستم میکردند!» (2).
نه فقط انسانها بلکه هیچ موجودی در جهان از سوی خداوند مورد ستم قرار نمیگیرد «و ما الله یرید ظلما للعالمین، خداوند هیچ گاه ستمی بر جهانیان نمیخواهد» (3) – البته تمام این آیات تاکید و ارشاد به سوی حکم عقل است.
1) سوره کهف، آیه 49.
2) سوره توبه، آیه 70.
3) سوره آل عمران، آیه 108.
