ما معتقدیم: به هنگام سجده نماز، باید بر خاک یا سایر اجزای زمین سجده کرد یا بر چیزهایی که از زمین میروید، مانند برگ و چوب درختان و تمام گیاهان (به استثنای آنچه خوردنی یا پوشیدنی است(.
بنابراین سجده کردن بر فرش را مجاز نمیدانیم، مخصوصا خاک را بر همه چیز جهت سجده کردن ترجیح میدهیم، لذا برای آسان شدن کار، بسیاری از شیعیان قطعهای از خاک تمیز را که قالب گیری شده با خود همراه دارند که نام آن را مهر مینهند و بر آن سجده میکنند که هم پاک است و هم خاک.
مستند ما در این امر حدیث معروف پیامبر (ص) «جعلت لی الارض مسجدا و طهورا» است، ما «مسجد» را در این حدیث به معنی «محل سجده» میدانیم. این حدیث در غالب کتب صحاح و غیر آن نقل شده است. (1).
ممکن است گفته شود منظور از «مسجد» در این حدیث «محل سجده» نیست، بلکه جایگاه نماز، در مقابل کسانی که نماز را فقط در محل معینی میخواندند، ولی با توجه به این که سخن از «طهور» یعنی «خاک تیمم» در این جا به میان آمده روشن میشود که منظور از آن «محل سجده» است، یعنی خاک زمین هم «طهور» است و هم «محل سجده«.
بعلاوه احادیث زیادی نیز از ائمه اهل بیت- علیهم السلام- به ما رسیده که محل سجده را خاک و سنگ و مانند آن معرفی میکند.
1) از جمله «بخاری» در صحیح خود از «جابر بن عبد الله انصاری» در باب التیمم (جلد 1، صفحه 91) و همچنین نسائی در صحیح خود نیز از «جابر بن عبد الله» در باب التیمم بالصعید ذکر کرده، در مسند احمد از ابن عباس نیز نقل شده است (جلد اول، صفحه 301) و در منابع شیعه نیز از طرق مختلف از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است.
