زمان مطالعه: < 1 دقیقه شیعه امامیه در اصول کلّی، با فرقه‏های دیگر اسلامی مشترک است، در برخی امور هم تفاوت دارد. اکنون به آن اصول اشاره می‏کنیم:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه توحید، رشته و ریسمانی است که همه مسلمانان، بلکه پیروان ادیان آسمانی دیگر به آن چنگ می‏زنند و باور دارند. توحید ذاتی دو معنی دارد: اول: این که خدا یکی است و مانند و شبیه و همتا و جایگزین ندارد. دوم: این که ذات خدا بسیط است و در آن کثرت و ترکیب نیست. آیه «وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً

زمان مطالعه: < 1 دقیقه بی‏شک خداوند متعال به صفاتی متصف می‏شود که گویای کمال در ذات اوست، مثلاً گفته می‏شود او دانا، توانا و زنده است. انسان نیز به همین صفات موصوف است. او نیز – به اذن خدا – دانا، توانا و زنده است، لیکن و صف خدا به این صفات و وصف دیگران از دو جهت متفاوت است: اوّل: این صفات (علم،

زمان مطالعه: 2 دقیقه مقصود از توحید در آفرینش آن است که همه آفرینش، آفریده خدای سبحان است. خدا می‏فرماید: »قُلِ اللَّهُ خالِقُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَهُوَ الْواحِدُ الْقَهَّارُ«. (1). »بگو خداوند، آفریدگار هر چیز است و اوست یگانه پیروز.« مقصود از انحصار خالقیت در خدا، خالقیت مستقل و اصیل است که آفریننده در آفرینش تکیه بر دیگری نکند. چنین آفرینندگی از اوصاف خداست. البته

زمان مطالعه: 2 دقیقه توحید در آفرینندگی، مورد اتفاق میان بیشتر مشرکان بود و اختلاف آنان با موحدّان در توحید ربوبی بود. مشرکان زمان حضرت ابراهیم‏علیه السلام به یگانگی خالق هستی عقیده داشتند، جز اینکه به خطا معتقد بودند ستاره‏ها ارباب وسر رشته داران این عالمند. آنگونه که از قرآن کریم بر می‏آید، مناظره حضرت ابراهیم‏علیه السلام با آنان نیز بر همین موضوع، یعنی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه همان گونه که صحنه هستی و آفرینش، یک مدبّر حقیقی دارد که خدای متعال است، صحیفه تشریع وقانونگذاری هم حاکم یگانه‏ای دارد که خدای سبحان است، او هم حاکم است، هم قانونگذار و مورد اطاعت به ذات. دیگری نه حق حکومت دارد و نه تشریع و نه اینکه از او اطاعت شود، جز به اذن خدا. خداوند می‏فرماید: »إِنِ الْحُکْمُ